به گزارش خبرنگارسیاست خارجیگروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جواناگر بپذیریم که کلیت نظام مقدس جمهوری اسلامی با همه اقتدار و توان علمی و عملی خود وارد صحنه مذاکرات هسته‌ای شده و در داخل، نوعی "اجماع ملی" بر سر به بهترین و مطلوب‌ترین نتیجه رسیدن این مذاکرات وجود دارد، دیگر جایی برای دلواپسی دل‌شکنانه نسبت به متن برجام و تحولاتی که ممکن است در ادامه مسیر حقوقی و سیاسی آن رخ دهند، وجود نخواهد داشت و بدین ترتیب اگر نقدی هم قرار است مطرح شود باید منصفانه و دلسوزانه باشد و به ویژه هرگز به قربانی شدن وحدت و انسجام ملی و یا بازیچه منافع شخصی یا حزبی قرار گرفتن موضوع مذاکرات نینجامد.
این مهم‌ترین امری است که بارها و به ویژه پس از جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای در وین، مورد تأکید مقام معظم رهبری قرار گرفته است.
باید پذیرفت که همه نهادها و سطوح عالیه نظام در مذاکرات هسته‌ای در جبهه‌ای واحد در مقابل طرف مذاکره کننده قرار می‌گیرند، لذا چند دستگی یا چندصدایی هرگز نمی‌تواند اقتداری که تیم مذاکره کننده ایرانی به آن نیازمند است و باید به آن مستظهر باشد را عملی سازد.
بنابر دستور رهبری معظم انقلاب، موضوع مذاکرات هسته‌ای به هیچ وجه نباید موجب دودستگی و افتراق بین آحاد ملت شود. طبعاً چنین موضوعی با دو گروه موافق و مخالف روبروست.
برخی با آنچه رخ داده و در حال رسیدگی و بررسی حقوقی، سیاسی در مراجع ذیربط داخلی است، موافقند و آن را مقدمه نیل به یک توافق خوب می‌دانند.
در مقابل عده‌ای دیگر به شکل یا حتی محتوای مذاکرات ایراد وارد می‌کنند و آن را معارض با مؤلفه‌های یک توافق خوب می‌پندارند. در این کش و قوس به نظر می‌رسد نکته بسیار مهم و مبنایی، ترسیم مرز دقیق "دلواپسی دل‌شکنانه" و "دلواپسی دلسوزانه" است.
آن نوع دلواپسی که هدفش تخریب شخصیت‌ها یا تخطئه تلاش‌ها و اقدامات است، قطعاً نمی‌تواند وصف یک انتقاد سازنده را به خود بگیرد. در چنین انتقادی در حقیقت هدف وسیله را توجیه خواهد کرد و لذا برای نیل به هدف یعنی تخریب و تخطئه ممکن است هر اقدامی صورت گیرد یا هر ابزاری به کار گرفته شود. اقدام یا وسیله‌ای که چه بسا به بهای بازی با حیثیت و شخصیت حقیقی یا حقوقی افراد تمام شود یا به ضرری در بعد ملی بینجامد.
اما در آن نوع دلواپسی که مقصودش، نه تخریب و تخطئه بلکه اصلاح و ترمیم است، هدف هرگز وسیله را توجیه نخواهد کرد و اگر هم قرار باشد انتقادی صورت گیرد، در قالبی منصفانه و با هدفی خیرخواهانه و از روی حسن نیت عمل خواهد شد؛ تنها چنین انتقادی است که می‌تواند سازنده ارزیابی گردد.
بی‌تردید نظام سیاسی کشور ما به استناد شواهد و مستندات فراوان، بر اساس انقلابی مشحون از مؤلفه‌ها و مبانی اخلاق‌گرایانه فحوا و شاکله گرفته است؛ بنابراین اخلاق سیاسی مبتنی بر آموزه‌های اسلامی اقتضا خواهد کرد که رویکردها و تعاملات در تمام سطوح، بر اساس اصل احترام متقابل، حفظ کرامت، پرهیز از تخریب و تخطئه و فرهنگ قدردانی شکل گرفته و اجرایی شوند.
قطعاً آن چه به عنوان نقشه راه طرفین مذاکره کننده هسته‌ای مورد تواهم اولیه قرار گرفته است، بنا بر قول وزیر محترم خارجه کشورمان، سقف خواسته‌های جمهوری اسلامی ایران نبوده است، بلکه چیزی است که ایران پس از کش و قوس‌های فراوان توانست با گروه کشورهای مقابل به آن دست یابد.
در عین حال هرگز نمی‌توان از چنین جمع‌بندی، استنباط یک باخت هسته‌ای را داشت. این مذاکرات از ابتدا تا این لحظه، تحت نظارت فائقه رهبری نظام بوده و شخص ایشان با درایت کامل با مدیریت هوشمندانه جریان مذاکرات را هدایت کردند.
تردید در دستاوردهای جمع‌بندی هسته‌ای می‌تواند به معنای تشکیک در درایت و مدیریت مقام معظم رهبری نیز باشد که گناهی نابخشودنی است و مفهومی جز بی‌انصافی سیاسی و یا چه بسا بی‌اخلاقی سیاسی ندارد.
هیچ کس با انتقاد سازنده به مذاکرات هسته‌ای و جمع‌بندی این مذاکرات مخالف نیست؛ در عین حال هر سخنی را نمی‌توان انتقاد سازنده نامید. باید اجازه داد نظارت‌ها و بررسی‌های نهادهای ذی‌صلاح در نظام حقوقی و سیاسی داخلی کشور ما به کجا خواهد انجامید تا بتوان قضاوتی عادلانه‌تر و منصفانه‌تر داشت.
آنچه مسئولان تیم مذاکره کننده ایرانی بارها بر آن تأکید کرده‌اند این است که در تمام مراحل مذاکرات، خداوند را مدنظر داشته و تلاش کرده‌اند به بهترین نتیجه برسند؛ نتیجه‌ای که در راستای منافع ملی و خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران باشد.
گزارش از حمیدرضا حیدرپور
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد