به گزارش دیوانگاه به نقل از «مرصاد»؛ حکایت برگزاری سمینارها، کنفرانس‌ها، نشست‌های علمی و همایش‌های رایج بر کسی پوشیده نیست.
در سال‌های اخیر، برگزاری همایش‌ها و کنفرانس‌های علمی به یکی از ابزارهای متداول در حوزه‌های مدیریتی و دانشگاهی تبدیل شده که این رویدادها با هدف تبادل دانش، ارائه آخرین دستاوردها و ایجاد بستری برای همکاری‌های علمی و اجرایی طراحی می‌شوند.
با این حال، در بسیاری از موارد، هزینه‌های هنگفتی صرف برگزاری این همایش‌ها می‌شود، بی‌آنکه خروجی ملموسی در بهبود عملکرد سازمان‌ها یا پیشبرد اهداف علمی حاصل شود.
یکی از چالش‌های اساسی این همایش‌ها، عدم حضور مؤثر مدیران اجرایی و تصمیم‌گیران کلیدی کشور است.
این افراد که انتظار می‌رود از نتایج کنفرانس‌ها برای ارتقای عملکرد سازمانی بهره ببرند، اغلب در این رویدادها مشارکتی ندارند یا اینکه دقایقی به‌صورت نمایشی در مراسم افتتاحیه یا اختتامیه حضور دارند؛ در نتیجه، فرصت انتقال دانش به عرصه عملی از دست می‌رود و همایش‌ها بیشتر به رویدادهایی تشریفاتی و فاقد اثربخشی تبدیل می‌شوند.
در فاصله کمتر از یک ماه گذشته بود که سه همایش علمی در خصوص مسائل آب و بذر در دانشگاه رازی کرمانشاه برگزار شد که در این همایش افراد ذی‌نفع و مدیران اجرایی آن‌طور که باید حضور نداشتند بلکه برخی از مدیران تنها ۳۰ دقیقه در مراسم افتتاحیه حاضر شدند لذا این موضوع موجب شد که چنین چالشی را پیگیری کنم.
لزوم بازنگری در نقش مسئولان در سمینارهای علمی
مهدی قمشی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با انتقاد از رویه‌های فعلی برگزاری سمینارها و کنفرانس‌های علمی در کشور، بر ضرورت حضور و مشارکت جدی مسئولان در این رویدادها تأکید کرد.
این عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه هدف اصلی برگزاری سمینارها شناسایی مشکلات و ارائه راه‌حل‌های عملی برای کشور است، گفت: در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، سمینارها نه‌تنها به‌عنوان رویدادهای علمی بلکه به‌عنوان فرصتی برای ایجاد ارتباط میان اندیشمندان و مسئولان اجرایی برگزار می‌شوند و این رویکرد باعث می‌شود نتایج پژوهش‌ها و نظرات تخصصی مستقیماً در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها تأثیرگذار باشند.
وی با اشاره به وضعیت برگزاری سمینارها در ایران اظهار داشت: متأسفانه در کشور ما، سمینارها به فضایی تبدیل شده‌اند که عمدتاً دانشگاهیان در آن گرد هم می‌آیند تا مقالات و مطالعات خود را ارائه دهند، بدون آنکه ارتباط مستقیمی با مسئولان اجرایی برقرار شود در نتیجه، بسیاری از این پژوهش‌ها و پیشنهادات هرگز جنبه عملی پیدا نمی‌کنند.
قمشی افزود: یکی از معضلات اصلی این است که بسیاری از مسئولان، به‌ویژه مدیران ارشد، یا اصلاً در این سمینارها شرکت نمی‌کنند یا تنها در روز افتتاحیه حضور پیدا کرده و پس از ارائه چند سخنرانی رسمی، جلسه را ترک می‌کنند این در حالی است که حضور فعال آن‌ها می‌تواند به شکل‌گیری دیدگاه‌های تازه و بهبود تصمیم‌گیری‌های اجرایی کمک کند.
قمشی به مقایسه شرایط ایران با سایر کشورها پرداخت و گفت: در کشورهای پیشرفته، برگزارکنندگان سمینارها معمولاً مدیران و مسئولانی هستند که به‌طور مستقیم با موضوع سمینار درگیر هستند و این افراد از نتایج پژوهش‌های ارائه‌شده بهره‌برداری کرده و حتی با دانشمندان و پژوهشگران درباره مشکلات خود مشورت می‌کنند لذا چنین رویکردی باعث می‌شود که علم و اجرا در کنار هم قرار گیرند و پیشرفت‌های قابل توجهی در حل مشکلات و توسعه کشورها حاصل شود.
مسئولان از ظرفیت سمینارهای علمی استفاده نکرده‌اند
وی بر ضرورت تغییر رویکرد مسئولان و دانشگاهیان تأکید کرد و گفت: لازم است سمینارها به‌گونه‌ای طراحی شوند که حضور مسئولان نه به‌عنوان یک اقدام نمایشی، بلکه به‌عنوان فرصتی برای استفاده از ظرفیت‌های علمی و پژوهشی کشور تلقی شود، مدیران می‌توانند در این جلسات گزارش‌هایی از عملکرد خود ارائه کنند، مشکلات را به اشتراک بگذارند و از دیدگاه‌های اندیشمندان برای حل این مشکلات بهره ببرند.
قمشی ادامه داد: انتظار می‌رود وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی، مسئولان مرتبط خود را به شرکت در سمینارهای مرتبط با حوزه کاری‌شان تشویق کنند، به‌عنوان مثال، در زمینه آب و محیط‌زیست، مسئولان باید دغدغه‌های خود را با پژوهشگران در میان بگذارند و از نتایج تحقیقات برای ارتقای مدیریت منابع بهره‌مند شوند.
نقش رسانه‌ها در توسعه راهبردی سمینارها
وی همچنین بر نقش رسانه‌ها در اطلاع‌رسانی نتایج سمینارها تأکید کرد و گفت: رسانه‌ها می‌توانند حلقه ارتباطی میان دانشمندان، مسئولان و مردم باشند، اگر نتایج پژوهش‌ها و نوآوری‌ها به‌درستی به مردم منتقل شود، جامعه نیز از دستاوردهای علمی آگاه شده و در حل مشکلات سهیم خواهد شد.
فاصله میان علم و اجرا؛ مانع توسعه کشور است
این استاد دانشگاه با انتقاد از فاصله میان دانشگاهیان و مسئولان اجرایی، این موضوع را یکی از موانع اصلی توسعه کشور دانست و گفت: در حالی که در کشورهای توسعه‌یافته، دانشگاهیان و مسئولان در کنار یکدیگر برای پیشبرد اهداف مشترک تلاش می‌کنند، در کشور ما این دو گروه غالباً از یکدیگر فاصله دارند.
وی افزود: مسئولان گاهی دانشگاهیان را متهم به دوری از مسائل عملی می‌کنند و دانشگاهیان نیز معتقدند مسئولان به‌روز نیستند و بر اساس روش‌های سنتی عمل می‌کنند بنابراین این شکاف باید برطرف شود تا سمینارها به بستری برای همکاری و هم‌افزایی تبدیل شوند.
قمشی تأکید کرد: این تغییر رویکرد می‌تواند به تقویت نقش سمینارها در توسعه علمی و عملی کشور منجر شود و در نهایت، نتایج آن در بهبود کیفیت زندگی مردم نمود پیدا کند.
ضرورت عملیاتی و تخصصی‌شدن نشست‌ها و سمینارها پس از ۴۵ سال از پیروزی انقلاب اسلامی
فضل‌الله رنجبر در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ بر لزوم تغییر رویکرد در برگزاری نشست‌ها و سمینارها تأکید کرد و اظهار داشت: پس از گذشت ۴۵ سال از انقلاب اسلامی، زمان آن رسیده است که اقدامات ما عملیاتی، قابل‌اندازه‌گیری و اثرگذار باشد.
نماینده مردم کرمانشاه در مجلس شورای اسلامی افزود: برگزاری نشست‌ها و سمینارها زمانی مفید خواهد بود که خروجی مشخص و نتایج قابل‌پیگیری داشته باشند و از صرفاً ارائه گزارش عملکرد فراتر بروند.
وی گفت: اگر نشست‌ها و سمینارها صرفاً به‌منظور تکمیل پرونده عملکرد یا رفع تکلیف برگزار شوند، نتیجه‌ای جز هدررفت منابع نخواهند داشت و این امر نه‌تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کند، بلکه می‌تواند منجر به لوث‌شدن و کم‌رنگ شدن ارزش این‌گونه فعالیت‌ها شود.
رنجبر تأکید کرد: حضور مسئولان در این رویدادها باید با انتخاب افراد مرتبط و آگاه به موضوع همراه باشد، لذا ضروری است که در این نشست‌ها، مدیرانی حضور پیدا کنند که سنخیت و تخصص لازم را داشته باشند و حضورشان معنادار باشد.
وی همچنین بیان کرد: یکی از الزامات برگزاری نشست‌ها و سمینارها، تشکیل کارگروه‌ها و میزگردهای تخصصی است که بازخوردهای حاصل از آن‌ها به اطلاع مردم رسانده شود و نتایج عملیاتی آن پیگیری شود.
اگر سمینارها خروجی مشخصی نداشته باشد خیانت به حقوق مردم است
نماینده مردم کرمانشاه در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: اگر سمینارها خروجی مشخصی نداشته باشند، صرف هزینه از بیت‌المال در این مسیر، خیانتی به خون شهدا و حقوق مردم خواهد بود.
وی تأکید کرد: نگاه تخصصی و برنامه‌ریزی دقیق در این رویدادها می‌تواند منجر به دستاوردهای واقعی و حل مشکلات اساسی جامعه شود.
تعامل مدیران با دانشگاه به عنوان یک فرهنگ باید نهادینه شود
کیانوش چقامیرزا در گفتگو با خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: استان کرمانشاه با برخورداری از جایگاه برتر در حوزه پژوهش و فناوری در کشور، توانسته به یکی از قطب‌های علمی و پژوهشی تبدیل شود که این موفقیت به‌واسطه تلاش محققان، دانشمندان، پژوهشگران، دانشجویان و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها و همچنین پژوهشگران فعال در دستگاه‌های اجرایی به دست آمده است.
معاون پژوهشی دانشگاه رازی کرمانشاه افزود: آنچه قابل توجه است، فاصله میان این جایگاه علمی ممتاز و موقعیت استان در سایر حوزه‌ها است، اگرچه کرمانشاه در برخی شاخص‌های علمی حتی در سطح جهانی نیز درخشیده است، اما در بخش‌هایی که مستقیماً به رفاه و آسایش مردم مرتبط می‌شود، جایگاه مطلوب و در خور شأن مردم استان به‌دست نیامده است.
وی پیشنهاد می‌شود نشست‌های تخصصی با حضور دانشگاهیان، مراکز علمی و مدیران استان برگزار شود تا این موضوع به طور دقیق بررسی و راهکارهای عملی برای ارتقای سایر شاخص‌ها تدوین شود.
چقامیرزا افزود: علاوه بر این، پژوهش‌های مستقلی در این زمینه پیشنهاد شده که نتایج آن می‌تواند به مدیران اجرایی استان ارائه شود تا از این دستاوردها به‌طور عملی استفاده کنند، البته چالش‌هایی نظیر مشغله‌های زیاد مدیران و کمبود فرصت برای تمرکز بر مسائل علمی و پژوهشی نیز مطرح است.
وی ادامه داد: در این میان، نقش دانشگاه‌ها و مراکز علمی در ارائه راه‌حل و همکاری با مدیران استان برجسته است، ضرورت دارد این تعامل به‌عنوان یک فرهنگ در استان نهادینه شود تا ظرفیت‌های علمی و پژوهشی کرمانشاه به عاملی کلیدی در بهبود رفاه و توسعه پایدار تبدیل شود.
این عضو هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه تصریح کرد: تبدیل این موضوع به یک خواسته عمومی و آگاهی‌بخشی به جامعه می‌تواند اثرگذاری بیشتری داشته باشد.
وی گفت: امید است در سال‌های آینده، شاهد تحقق این اهداف و هم‌راستایی جایگاه علمی استان با سایر حوزه‌ها باشیم.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ بازآموزی و آموزش و ارائه آخرین دستاوردهای علمی چیزی نیست که کسی در اصل آن مناقشه داشته باشد و یا آن‌را غیر لازم بداند اما این برنامه علمی - آموزشی باید هدف‌دار بوده و مدیران اجرایی ذی‌نفع از آن بهره گیرند.
آنچه در خصوص پژوهش، محور تمامی چالش‌ها، انتقادات و اعتراضات قرار می‌گیرد، مربوط به کاربردی‌شدن پژوهش‌ها است که این امر ناشی از دو اصل مهم است، یا موضوعات مورد استفاده در فعالیت‌های پژوهشی آن‌چنان جنبه و ارزش کاربردی شدن ندارند و توجه زیادی به نتایج آن‌ها نمی‌شود و یا بالعکس موضوعات مورد توجه در پژوهش‌ها مباحث مهمی هستند که مورد توجه مدیران اجرایی قرار نمی‌گیرند و نتیجه این روند عدم توجه به کاربردی شدن پژوهش‌ها است.
انتهای خبر/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد