به گزارش دیوانگاه ،آرزو مرادی در یادداشتی نوشت/حجاب و عفاف دو واژه همیشه همراه اما در معنایی متفاوت، حجاب پوشش است و عفاف شرم و حیا اما این دو همیشه مکمل یکدیگر هستند و در کنار هم بودن همیشگی آنها به اهمیت این دو واژه می افزاید.
حجاب پوششی است برای زنان و مردان که در جامعه انسانی در کنار هم با فرهنگ و قانون زندگی میکنند و این پوشش به آنها عفاف می‌بخشد و این عفاف همان پاکدامنی و عفت است، چه در رفتار و چه در کردار.
عفاف هنگامی در معرض خطر و نابودی قرار می‌گیرد که حجاب سبک شمرده شود، با آگاه سازی و ورق زدن حقایق تاریخ می توان در مقابل تبلیغ منحرفانه غرب ایستاد،گفتن حقایق پوشش در تمامی ادیان، در تمامی مذاهب و در کلام پیامبران می‌تواند به واقعیت اصل فطرت حجاب کمک کند.
از داستان حضرت آدم و حوا تا زرتشت که پوشش زنان ایرانی را فرهنگ ملی سرزمین خود میدانست، همه برای این است که گفته شود حجاب و در پی آن عفاف، کلام یزدان پاک است، برای پاک ماندن از کردار زشت و حجاب تن پوشی می‌شود از حیا و پرهیز بر تن عریان زنان و مردان.
به تاریخ تمامی ادیان که توجه شود و یا به معنای این دو واژه( حجاب و عفاف ) در می یابیم که در طول تاریخ به قانونمندی این دو پرداخته شده و این دو در کنار هم باعث تعادل و خوش نامی بوده و هست.
در کلام امروزی بیائیم حجاب را آینه ای پیش روی خود بدانیم که در مقابل آن عفت و حیا بازتابش می‌گردد، چه زیباست که این آینه پراز نور باشد و روشنایی، پراز بازتاب رنگ باشد و زیبایی چرا که آینه ی تاریک بازتابی نخواهد داشت جز تاریکی و ظلمت.
بیائیم در جهانی بودن انسان، جهانی کنیم ذهن را به کردار نیک( عفاف و عفت) با پوششی از حجاب و اجازه ندهیم کالایی شویم در دام << دیگری >>.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد