به گزارش خبرنگار دیوانگاه، یکی از صورت های برجا مانده از گذشتگان، در شهر و روستا، به گورستان رفتن " پنجشنبه آخر سال " است، به ویژه خانواده هایی که در طول سال عضوی را از دست داده اند.
رفتن به زیارتگاهها و " زیارت اهل قبور "، در پنجشنبه - و نیز، روز پـیش از نوروز و بامداد نخستین روز سال - رسمی عام است. در این روز، خانواده ها خوراک ( پلو خورش )، نان، حلوا و خرما بر مزار نزدیکان می گذارند و بر مزار تازه گذشتگان شمع، یا چراغ روشن می کنند.
در برخی از شهرهای ایران، روز پیش از عید، خانواده های عزادار، از خویشان و نزدیکان با غذا و حلوا پذیرایی می کنند و در سر مزار جمع می شوند. و نیز رسم است که ایرانیان در موقع سال تحویل، به زیارت قبر امامان و امامزادگان میروند.
احترام مردگان، گویای نوعی تعادل در زندگی است و پیام آن این است که شادی و غم در کنار هم قرار دارند و در اوج شادی نباید از اندوه و جدایی و ترک دنیا و متعلقات آن غافل بود. پس از تحویل سال هم، ایرانیان به پاس احترام به مردگان و بازماندگان آنها، ابتدا به خانه کسی میروند که تازگی عزیزی را از دست داده است.
بعضی افراد در انتهای سال جاری یا اولین لحظات سال جدید به زیارت امامزاده ها یا قبور می روند و سعی می کنند لحظه تحویل سال را در آن مکان مقدس سپری کنند. عقیده خیلی ها بر این است که شروع سال در معیت یک امام یا امامزاده، گره از کارها می گشاید و زمینه های کسب سعادت و مکنت را فراهم می آورد.
به طور کلی تکریم مردگان، اهل قبور و زیارت قبور ائمه، وجه دینی و مذهبی هویت را نشان می دهد و حاکی از این است که بین شادی و غم و نیز میان زندگی و مرگ پیوندی برقرار است و شناخت این پیوند هنگامی دست می دهد که سال جدید با ذکر نیکی و بسط عمل صالح، شروع شده و خاتمه پذیرد.
امسال نیز در پنج شنبه آخرسال شهروندان هرسینی به صورت گسترده برای زیارت اهل قبور در آرامستان های شهرستان حضور یافته و با نثار فاتحه و عطر افشانی مزار شهدا و درگذشتگان خود، یاد و خاطره آنان را گرامی داشته و با نثار فاتحه و قرائت قرآن و پخش خیرات برای آنان طلب بخشش می کنند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد